Jak zrobić ogrzewanie: 4 etapy samodzielnego projektowania

Jedną z najtrudniejszych sieci inżynieryjnych budynku mieszkalnego i miejskiego jest system grzewczy. Niezbędny sprzęt i usługi do jego instalacji są bardzo drogie. Ale jeśli wiesz, jak zrobić ogrzewanie własnymi rękami, możesz dużo zaoszczędzić wykonując większość pracy samodzielnie.

Poniższe instrukcje zapewnią Ci nieocenioną pomoc.

Etap 1. Wybór komponentów

Jak zrobić ogrzewanie? Najprostszym sposobem jest skorzystanie z usług specjalnych ekip budowlanych, które mają zarówno duże doświadczenie, specjalistyczny sprzęt i umiejętności do pracy z nim. Ale ta metoda ma dużą wadę - cenę. Usługi wynajętych pracowników są dość drogie i nie wszyscy są gotowi rozstać się z tak dużą ilością pieniędzy.

Drugą opcją jest ogrzewanie domowe. Pomimo tego, że sieci inżynierii klimatycznej są jednymi z najtrudniejszych do zaprojektowania, wszystkie etapy pracy można wykonać samodzielnie lub z pomocą partnera. W takim przypadku nie będziesz płacił pracy wynajętych pracowników.

Niestety, nie będzie możliwe całkowite wyposażenie mieszkania w ogrzewanie, ponieważ przed samodzielnym wykonaniem instalacji grzewczej należy zakupić niezbędny sprzęt, materiały i narzędzia.

Wskazówka! Aby nie wydawać pieniędzy na zakup drogich elektronarzędzi (lutownicy, szlifierki, urządzenia do zaprasowywania itp.), Co zresztą jest mało prawdopodobne w przyszłości, zaleca się ich wypożyczenie. Ta usługa jest dostępna w większości dużych sklepów ze sprzętem.

Kocioł grzewczy

Zarówno domowy system grzewczy, jak i sieć klimatyzacji wykonanej przez budowniczych hydraulików, nie mogą obejść się bez głównego elementu - kotła ogrzewającego czynnik grzewczy, który następnie przepływa przez rury i grzejniki zainstalowane w pomieszczeniach.

Niezależnie od odmiany, każda jednostka grzewcza składa się z dwóch głównych części:

• komory spalania, w których pali się to lub owo paliwo, wytwarzając pewną ilość energii cieplnej;
• wymiennik ciepła, przez który cyrkuluje chłodziwo, odbierając energię cieplną przez ściany.

Wskazówka! Są kotły jednokomorowe i dwukomorowe. Drugi, oprócz ogrzewania domu, podgrzać wodę, która jest następnie wykorzystywana do potrzeb domowych.

Istniejące nagrzewnice opisano bardziej szczegółowo w tabeli.

Wskazówka! Chociaż używanie kotłów elektrycznych jest zbyt drogie, często instaluje się je jako dodatkowy lub zapasowy obwód. Na przykład, ogrzewając pomieszczenie w ciągu dnia za pomocą kotła na paliwo stałe, można użyć energii elektrycznej do utrzymania komfortowej temperatury w nocy.

Jeśli chodzi o mieszkańców mieszkań miejskich, muszą być zadowoleni z ogrzewania, gdzie chłodziwo jest dostarczane centralnie. A jego jakość często pozostawia wiele do życzenia.

Aby zaoszczędzić pieniądze i zapłacić tylko za dostarczoną ilość energii cieplnej, zaleca się zainstalowanie podzielników kosztów ogrzewania w mieszkaniu. Powiedzą dokładnie, ile zużyliście ciepła i ile pieniędzy musicie za to zapłacić.

Rury

Aby dostarczyć chłodziwo do grzejników, które ogrzewają przedmioty i powietrze w pomieszczeniu, potrzebujesz rur. Jest ich ogromna liczba.

Najczęściej spotykane są następujące typy:

• stal;
• miedź;
• stal nierdzewna;
• polipropylen;
• ze zszyty polietylen;
• metalowy plastik.

Zwróć uwagę! Niemal wszystkie domowe systemy grzewcze są wykonane z rur z tworzyw sztucznych. Łatwiej je transportować, montować na miejscu i łączyć się ze sobą. Konieczne jest jedynie wybranie odpowiedniego materiału na podstawie projektu sieci klimatycznej.

Wybierając i kupując rury należy wziąć pod uwagę:

• moc urządzeń grzewczych zainstalowanych w domu;
• sposób układania rurociągów głównych i zasilających (może być otwarty i ukryty - pod podłogą jastrychu lub w ścianach);
• sposób organizowania prądu chłodziwa w systemie (rozróżnienie naturalne - pod działaniem siły grawitacji i wymuszone - za pomocą pomp obiegowych);
• temperatura, do której nagrzewa się środek chłodzący (większość polimerów nie może wytrzymać więcej niż 95 stopni Celsjusza, w tym przypadku konieczne jest zamontowanie stali);
• plan układania rur.

Ostatni punkt jest bardzo ważny. Przed rozpoczęciem ogrzewania należy koniecznie zdecydować, który obwód wymiany ciepła zostanie użyty.

Istnieją trzy:

1. Pojedyncza rura. Używana jest jedna rura. Jest on ułożony w formie pierścienia nad wszystkimi pomieszczeniami, a następnie grzejniki są do niego przymocowane szeregowo lub równolegle. Główną zaletą tego rozwiązania jest opłacalność (w końcu potrzebne będą minimum części i akcesoriów).

Co do wad, jest ich o wiele więcej:

• niezdolność do dokładnego regulowania ilości płynu chłodzącego i temperatury w każdej baterii - jeśli zainstalujesz zawór termiczny na dyszy, ograniczy on przepływ wody nie tylko w jednym grzejniku, ale także we wszystkich elementach zamontowanych dalej;
• nierównomierny rozkład ciepła - akumulatory zainstalowane bliżej kotła ogrzewają się lepiej niż te najdalsze;
• niemożność naprawy - w przypadku pęknięcia lub wycieku jednej z baterii, nie można jej odciąć od wspólnego obwodu, wymienić ani naprawić bez zatrzymania działania całego układu.

Pomosty pomagają częściowo zrekompensować niedociągnięcia. Są to odcinki rur o mniejszej średnicy łączące rury wlotowe i wylotowe grzejników. Za ich pomocą można zainstalować zawór na wlocie i odłączyć akumulator od systemu. Zużycie materiałów w tym samym czasie wzrośnie nieznacznie.

1. Podwójna rurka. W tym schemacie są dwie rury: jeden płyn chłodzący jest dostarczany do akumulatorów, drugi płynie z powrotem do kotła. Bardziej efektywny i drogi sposób organizowania ogrzewania.

Pozytywne aspekty korzystania z systemu dwuprzewodowego są oczywiste:

• za pomocą ręcznych lub automatycznych zaworów można regulować temperaturę każdego grzejnika, osiągając najbardziej komfortowy mikroklimat;
• energia cieplna przekazywana przez czynnik chłodzący jest rozkładana równomiernie;
• Jeśli bateria wycieknie, możesz zamknąć zawór odcinający i zdemontować uszkodzony element w celu naprawy lub wymiany.

System dwururowy pozwala na zorganizowanie kilku obiegów grzewczych: na pierwszym i drugim piętrze, na grzejniki i ogrzewanie podłogowe, w salonach i sypialniach, i tak dalej. W tym przypadku wykorzystywany jest rozdzielacz hydrauliczny do ogrzewania - rura z mniejszymi dyszami kontrolująca przepływ wody.

1. Ray. Najbardziej elastyczny i wszechstronny system. W takim przypadku płyn chłodzący dostaje się do szafy rozdzielczej, w której są zainstalowane kolektory. Za pomocą pary przewodów (zasilanie i powrót) połącz wszystkie baterie w domu.

Za pomocą systemu radiacyjnego można regulować mikroklimat w domu z jednego punktu i w jakikolwiek sposób organizować przepływ chłodziwa.

Jednak ten schemat ogrzewania ma kilka cech, które uniemożliwiają jego szeroką dystrybucję:

• instalacja wymaga ogromnej liczby rur, ponieważ z każdego grzejnika należy doprowadzić parę rur do kolektora;
• możliwe jest tylko ukryte układanie autostrad, ponieważ jest mało prawdopodobne, aby można było estetycznie zaprojektować duże pętle rur;
• w systemie belkowym sprawny przepływ nośnika ciepła może być zorganizowany tylko za pomocą pomp.

Po rozpatrzeniu układu uszczelki można przejść do wyboru akumulatorów.

Grzejniki

Podobnie jak w przypadku rur, grzejniki różnią się od siebie, głównie pod względem materiału do produkcji.

W budowie takich baterii:

1. Żeliwne. Różnią się dużą wagą i trwałością. Wady obejmują kruchość i niezbyt atrakcyjny wygląd. Charakteryzują się wysoką bezwładnością cieplną, dlatego są słabo przystosowane do instalacji autonomicznych sieci grzewczych z zamkniętym cyklem obiegu chłodziwa.

Z drugiej strony baterie żeliwne są często instalowane w mieszkaniach podłączonych do centralnego ogrzewania, gdzie jakość nośnika ciepła (zarówno jego skład fizyczny i chemiczny) pozostawia wiele do życzenia. Konieczne jest tylko zabezpieczenie akumulatorów przed uderzeniami hydraulicznymi poprzez zainstalowanie zaworów odcinających na dyszach.

1. Stal. Jedna z najtańszych i najskuteczniejszych opcji dla własnej sieci grzewczej. Baterie są niedrogie, łatwe do zainstalowania i dobrze wyglądają.

Jedyną wadą jest duża podatność na korozję. Chłodziwa nie można opróżnić z układu przez długi czas (na przykład w lecie), w przeciwnym razie rdza szybko spowoduje, że elementy stalowe będą bezużyteczne.

1. Aluminium. Wyróżniają się najwyższą mocą na rynku i mają doskonały wygląd. Biorąc pod uwagę wysoki współczynnik przenikania ciepła, można użyć minimum sekcji grzejnika, aby skutecznie ogrzać pomieszczenie.

Baterie aluminiowe bardzo źle tolerują ekspozycję na agresywne pierwiastki rozpuszczone w wodzie. Nawet najmniejsze odchylenie składu chemicznego chłodziwa może spowodować uszkodzenie.

1. Bimetaliczny. Akumulatory te mają najwyższe właściwości użytkowe, co znajduje odzwierciedlenie w cenie. Mają wszystkie zalety grzejników aluminiowych, ale są wolne od wad.

Płyn chłodzący krąży w stalowej ramie i nie styka się z aluminiowym wymiennikiem ciepła. W rezultacie mamy większą moc i nie mniejszą trwałość.

Jeśli nie boisz się ceny, możesz bezpiecznie kupić grzejniki bimetaliczne. Nie będziesz zawiedziony wyborem.

Etap 2. Obliczanie mocy systemu

Samo skonstruowana sieć grzewcza skutecznie ogrzewa pomieszczenie tylko wtedy, gdy kocioł zostanie wybrany i zainstalowany z wymaganą pojemnością. Nie można tego zrobić "wzrokiem", w przeciwnym razie moc grzewcza nagrzewnicy może nie wystarczyć dla wszystkich pomieszczeń w domu, albo przepłacisz za nieefektywnie spalone chłodziwo.

Aby określić żądaną wartość, użyj następującej formuły:

M_do = K_n * S / 10, gdzie:

• Do_n - Współczynnik korygujący w zależności od miejsca, w którym budowany jest dom;
• S to obszar wszystkich ogrzewanych pomieszczeń mieszkania.

Wskazówka! Pożądane jest dodanie około 20% wartości uzyskanej w wyniku wykonanych obliczeń, biorąc pod uwagę nieprzewidziane czynniki: spadek mocy spowodowany niskim ciśnieniem gazu, zbyt zimne zimy, używanie gorącej wody i tak dalej.

Etap 3. Obliczanie objętości chłodziwa

Równie ważne jest obliczenie, ile chłodziwa potrzeba do napełnienia układu.

Obliczenia są wykonywane w następujący sposób:

• otrzymujemy objętość baterii przez pomnożenie wewnętrznej objętości każdej sekcji (wskazanej w załączonej dokumentacji do grzejników) przez ich liczbę zamontowaną w domu;
• otrzymujemy objętość rur poprzez pomnożenie obszaru ich sekcji wewnętrznej przez całkowitą długość rurociągów zasilających i odprowadzających w systemie;
• otrzymujemy całkowitą objętość systemu, dodając dwie poprzednie liczby;
• znajdujemy różnicę temperatur płynu chłodzącego - od wartości maksymalnej odejmujemy temperaturę wody w systemie odcięcia;
• znajdujemy objętość płynu chłodzącego w stanie gorącym (do tego potrzebujemy współczynnika rozszerzalności cieplnej cieczy używanej w określonej temperaturze - dla wody o temperaturze 80 stopni jest ona równa 5,87 * 10^-4).

Uzyskana wartość jest ważna nie tylko przy zakupie płynu niezamarzającego lub przygotowaniu żądanej ilości zmiękczonej wody. Koncentrując się na ilości płynu chłodzącego, należy wybrać zbiornik wyrównawczy (jego objętość powinna zawierać co najmniej 10% płynu krążącego w układzie).

Etap 4. Instalacja

Tak więc, po zakupie niezbędnych materiałów i akcesoriów, dodatkowo wykonujemy ogrzewanie własnymi rękami. Proces ten nie jest szczególnie trudny. Najważniejsze jest ścisłe przestrzeganie projektu inżynierskiego, opracowanego przez biuro architektoniczne lub osobiście narysowanego szkicu.

Podczas pracy zwracaj uwagę na następujące niuanse:

1. Grzejniki muszą być umieszczone pod otworami okiennymi, aby ich długość odpowiadała szerokości okna. Znacząco zmniejsza to znaczną utratę ciepła przez okna (zwłaszcza, gdy są tam zainstalowane niskiej jakości klocki okienne).
2. Odległość od podłogi do dolnej krawędzi akumulatora i od parapetu do szczytu nie powinna być mniejsza niż 10 cm, w przeciwnym razie cyrkulacja powietrza zostanie zakłócona, a efektywność metody ogrzewania konwekcyjnego będzie się zmniejszać.

1. Wszystkie grzejniki w pokoju powinny znajdować się na tym samym poziomie. Dzięki temu chłodziwo będzie równomierniej rozłożone, a wygląd elementów grzewczych nie spowoduje dysonansu w pomieszczeniu.
2. Krawędzie każdej sekcji baterii muszą być pionowe. Poziome umieszczenie jest niedozwolone.
3. Niezależnie od układu rurociągów, należy zainstalować co najmniej jeden zawór spustowy płynu chłodzącego, który jest używany w przypadku kompletnej wymiany płynu.
4. Aby uniknąć tworzenia się kołpaków powietrza, w górnej części każdej baterii po stronie przeciwnej do wlotu, konieczne jest zamocowanie dźwigu Mayevsky. Wskazane jest również zainstalowanie zaworów powietrza w trudnych odcinkach rurociągów, w których spodziewane jest wietrzenie.

Po zakończeniu pracy konieczne jest wykonanie testu. Aby to zrobić, nośnik ciepła wlewa się do rur, po czym jego ciśnienie wzrasta nieco ponad normę i uruchamia się kocioł.

Sieć klimatyczna powinna działać w tym trybie przez co najmniej 24 godziny. W przypadku wykrycia nieszczelności należy je naprawić.

Wniosek

Wielu mistrzów domu zastanawia się, jak zrobić to sam: zrobić ogrzewanie, ścieki, wentylację, kanalizację i tak dalej. Otrzymałeś już odpowiedź na pierwsze pytanie. Co do reszty - zobacz wideo w tym artykule.