Rurka do rur kanalizacyjnych - cechy połączenia

Łączenie rur jest najczęstszą metodą łączenia rur kanalizacyjnych. Zapewnia dość prostą instalację rurociągu i szczelność połączeń. Następnie przyjrzymy się bliżej właściwościom i typom wkładek.

Informacje ogólne

Jakość połączeń wszystkich elementów rurociągu odgrywa ważną rolę w niezawodności systemu kanalizacyjnego. Zdolność do przebicia się przez system zależy od tego, jak mocno są połączeni. Połączenie połączenia, nawet w formie nieistotnego zadzioru, doprowadzi do pojawienia się nalotu w tym miejscu i stopniowego spadku wydajności rurociągu, aż do całkowitego zablokowania.

Pod tym względem połączenie w gnieździe sprawdziło się dobrze, dlatego było używane przez wiele lat. Jego zasada opiera się na fakcie, że dzwonowa rura kanalizacyjna ma z jednej strony przedłużenie, które jest siedziskiem dla drugiego o tej samej średnicy w rurze.

Aby zapewnić szczelność połączeń, są one zagęszczane. W zależności od rodzaju materiału, z którego wykonane są rury, sposób uszczelniania może być inny. Dlatego w dalszej części przyjrzymy się bliżej technologiom montażu dzwonów różnych typów rur.

Rury z PVC

Polichlorek winylu i inne plastikowe rury mogą zadokować na dwa sposoby:

Teraz przyjrzyjmy się bliżej cechom każdego typu instalacji.

Złączka z pierścieniem gumowym

Ta metoda instalacji jest najczęstsza w przypadku systemów kanalizacji z tworzyw sztucznych. Jego znaczenie polega na tym, że gumowy pierścień znajduje się w specjalnie wykonanym wewnętrznym rowku.

Pierścień wykonuje kilka funkcji jednocześnie:

• Uszczelnienie zagęszczania;
• Funkcja pierścienia blokującego;
• Częściowo kompensuje niedopasowanie osi połączonych elementów.

Instrukcje dotyczące łączenia rur i kształtek w ten sposób są następujące:

• Przede wszystkim należy oczyścić pierścień uszczelniający z gruzu i piasku, ściany gniazda i końcówki rury za pomocą fazki. Jeśli brak fazy, należy ją wykonać za pomocą noża lub pliku, jak pokazano na schemacie.
• Ponadto, aby nie uszkodzić pierścienia uszczelniającego podczas montażu, należy uszczelnić obszar połączenia gliceryną, smarem silikonowym lub mydłem, ale nie olejem.

• Następnie, łącząc elementy, powinieneś zaznaczyć ołówkiem skrajne położenie.
• Następnie, koncentrując się na znaku, musisz wyciągnąć rurę z powrotem do 9-11 mm. Ta szczelina ma kompensować rozszerzalność cieplną elementów systemu i zapobiegać wewnętrznym naprężeniom. Na przykład rurę polipropylenową można wydłużyć do 5 mm na metr.

Ponieważ łączniki są krótkie, podczas ich instalowania można pominąć szczeliny.

• Po zakończeniu prac złącza należy nasmarować szczeliwem.

Zwróć uwagę! Nierówne odkształcenie pierścienia uszczelniającego prowadzi do obniżenia ciśnienia w złączu i, w konsekwencji, do wycieku. Dlatego konieczne jest zapewnienie, że w przekrojach kompozytowych zakrzywienie osi nie przekracza grubości ściany na metr przewodu.

W niektórych przypadkach istnieje potrzeba podłączenia plastikowej rury z żeliwa. W takiej sytuacji należy użyć specjalnego adaptera, który ma podwójną gumową uszczelkę.

Klejenie

Montaż kleju samoprzylepnego jest dość łatwy.

Kolejność działania jest następująca:

• Specjalną kompozycję klejową nakłada się na płaską część rury.
• Następnie klej jest przetwarzany w gnieździe.
• Ponadto elementy są połączone i silnie skompresowane.
• Po pewnym czasie klej stwardnieje, a staw staje się szczelny.

Ta metoda artykulacji rurociągu jest używana rzadziej. Należy zauważyć, że połączenia klejowe nie wytrzymują obciążeń bocznych.

Rury żeliwne

Kanały z żeliwa są ostatnio używane bardzo rzadko, ponieważ cena materiału jest dość wysoka. Ponadto mają dużą masę, co powoduje, że ich demontaż i montaż jest dość trudną pracą.

Jeśli jednak, na przykład, żeliwne ścieki w mieszkaniu jako całości są w dobrym stanie, z wyjątkiem jednego elementu, sensowne jest po prostu zastąpienie go nową częścią. W tym przypadku, aby zapewnić szczelność połączeń, wykonuje się tyczenie gniazd rur kanalizacyjnych.

Ta operacja jest wykonywana w następujący sposób:

• Przede wszystkim elementy rurociągu są połączone.
• W szczelinie, która pojawia się między gniazdem a ściankami rury, kord jest młotkowany, impregnowany specjalnymi wodoodpornymi impregnatami. Operację tę wykonuje się za pomocą drewnianej łopatki i młotka. W ten sposób wypełnia się 2/3 przestrzeni wspólnej.
• Ponadto, zwykle pakowany, nie poddany impregnacji, jest również zatkany. Jego użycie jest konieczne w celu zapewnienia dobrej przyczepności do cementu.
• Następnie gatunek cementu M300 rozcieńcza się wodą w stosunku 1: 9 i nakłada na hol. Równocześnie należy dobrze zabezpieczyć roztwór.
• Po zakończeniu pracy złącze należy owinąć mokrą szmatką, aby zapobiec pękaniu cementu podczas krzepnięcia.

Wskazówka! Pomimo tego, że taka instalacja jest uważana za odłączalną, jej demontaż bez uszkodzenia rurociągu jest często bardzo trudny. Skrobanie odbywa się za pomocą śrubokrętu lub dłuta. Ponadto, aby rozłączyć rury, złącze jest ogrzewane przez palnik.

Tutaj, być może, i wszystkie główne cechy rury montażowej.

Wniosek

Zastanawialiśmy się nad głównymi opcjami wysokiej jakości rur do montażu w gnieździe i ich funkcjami. Jeśli nie przerwiesz tych technologii, połączenia staną się niezawodne i trwałe. Co więcej, nie jest to wcale trudne.

Z filmu w tym artykule możesz uzyskać więcej informacji na ten temat.