Kabel grzewczy do rur: 3 typy urządzeń do aktywnego

Kabel do podgrzewania wody dla rur może być doskonałym rozwiązaniem w sytuacji, gdy konieczne jest zabezpieczenie ich zawartości przed działaniem niskich temperatur. Oczywiście działanie takich systemów wymaga dość dużych ilości energii elektrycznej, ale w niektórych przypadkach takie koszty są uzasadnione.

Abyś mógł poruszać się po całej gamie produktów kablowych i prawidłowo stosować wybrane modele, w kolejnych sekcjach przedstawimy najbardziej odpowiednie informacje na ten temat.

Ochrona przed zimną rurą

Układaniu rurociągów na otwartym powietrzu i w nieogrzewanych pomieszczeniach (na strychach, w piwnicach itp.) Muszą towarzyszyć środki chroniące przed niskimi temperaturami. Faktem jest, że w chłodzie ciecz zamarza, a to z kolei może prowadzić do całkowitego lub częściowego zablokowania rury, a czasem do jej zerwania.

Aby zapobiec takim problemom, zwykle używa się ich w następujący sposób:

• Możesz układać rury poniżej poziomu zamarzania ziemi. Z reguły w strefie umiarkowanej na głębokości około 1,5 m, dodatnia temperatura utrzymuje się nawet przy silnych mrozach, więc nie ma potrzeby martwić się o zamarzanie wody.

Zwróć uwagę! W północnych regionach rury muszą być znacznie mocniej zakopane, a w strefie wiecznej zmarzliny ta metoda zasadniczo nie ma zastosowania.

• Z otwartym układaniem, jak również po umieszczeniu na płytkiej głębokości komunikacji otula materiały izolacyjne. Najczęściej stosuje się do tego waty szklane lub z wełny mineralnej, ale ostatnio popularne stały się także konstrukcje ze spienionego polistyrenu.
• Na końcu można zainstalować specjalny kabel na powierzchni rurociągu (lub wewnątrz), aby zapewnić ochronę przed zamarzaniem.. Wraz z upływem prądu elektrycznego, kabel ten nagrzewa się, dostarczając znaczną część ciepła do rury i jej zawartości.

Pomimo wystarczającej złożoności wdrażania i wysokich kosztów, trzecia metoda jest najbardziej skuteczna. Z tego powodu stosuje się rurociągi do ogrzewania kablowego, w których zwiększa się zapotrzebowanie na stabilność sieci wodociągowej i kanalizacyjnej.

Rodzaje kabli

Resistive

Najprostszym systemem używanym do utrzymania optymalnej temperatury rurociągu jest kabel rezystancyjny.

Jego projekt obejmuje następujące elementy:

• Nichrom free conductor ze stałą rezystancją. Wraz z upływem prądu nagrzewa się, będąc głównym źródłem ciepła.

Zwróć uwagę! W zależności od liczby takich przewodów rozróżnia się modele jedno- i dwurdzeniowe.

• Izolacja fotopolimerowa, która chroni przewód przed obwodem i zapewnia przenikanie ciepła do plecionki.
• Warkocz wykonany z drutu miedzianego, który spełnia funkcję równomiernego rozkładu wybranego przewodzącego ciepła mieszkalnego. Może to być również warstwa ekranująca.
• Izolacja zewnętrzna o dobrej przewodności cieplnej. Zapobiega korozji części z miedzi i nichromu, niezawodnie chroniąc je przed wilgocią i warunkami atmosferycznymi.

Kluczową cechą kabla rezystancyjnego jest to, że jest on włączany i wyłączany za pomocą oddzielnego termostatu. Funkcje tego urządzenia są regulowane w trybie automatycznym zgodnie z odczytami zainstalowanych czujników temperatury.

Obecność termostatu i wskaźników temperatury sprawia, że ​​system jest bardzo wrażliwy. Gdy co najmniej jeden z tych węzłów zostanie odłączony lub ulegnie awarii, kabel przechodzi w tryb ciągłej pracy, w wyniku czego szybko przestaje działać z powodu przegrzania.

Samoregulujący

Wyżej opisane wady są pozbawione samoregulujących się układów do ogrzewania rur:

• Podobnie jak w przypadku kabli rezystancyjnych, źródłem ogrzewania są przewodzące druty nichromu lub podobnych stopów.
• Żyły są umieszczane w kanałach izolacyjnych polimerów o wysokiej przewodności cieplnej.
• Półprzewodnikowa matryca jest umieszczona między kanałami, w zależności od temperatury: im więcej jest ogrzewana, tworzą się w niej mniej ścieżki przewodzące.
• W ten sposób regulacja kabla odbywa się automatycznie: gdy rura schładza się, matryca intensywnie przewodzi prąd, a przewodniki nagrzewają się bardziej. Im wyższa temperatura, tym niższa jest przewodność kabla, co zmniejsza ryzyko przegrzania i topnienia przewodów.

Zwróć uwagę! Dodatkowym biegunem takiego systemu jest brak termostatu i czujników.

Główną wadą samoregulujących grzejników jest ich stosunkowo wysoka cena (około 200 rubli za metr bieżący). Jednak niezawodność systemu zwykle rekompensuje takie koszty.

Wewnętrzny

Oddzielna grupa urządzeń składa się z kabli wewnętrznych.

W przeciwieństwie do bardziej popularnych zewnętrznych, są one montowane bezpośrednio we wnęce rury i charakteryzują się znacznie większą wydajnością ze względu na minimalizację strat ciepła.

• Jako główne źródło ciepła, zwykle samoregulujący kabel grzejny jest zazwyczaj używany do instalacji wewnątrz rury. Takie modele są wyposażone w bardziej zwartą izolację z dobrymi właściwościami odpornymi na wilgoć, co pozwala im chronić przewody metalowe i matryce z obwodu.
• Modele rezystancyjne mogą być również używane do instalacji wewnętrznej, ale jest to raczej wyjątek niż reguła.
• Oprócz samego kabla, specjalne zestawy sprzęgające i dławnice do instalacji na rurociągu są zwykle zawarte w zestawie systemu grzewczego.
• Urządzenie zasilane jest z sieci 220V. Czasami w instrukcji zaleca się podłączenie przewodów poprzez zasilacz bezprzerwowy w celu utrzymania ich w stanie roboczym podczas przerwy w zasilaniu.

Techniki instalacji

Instalacja na zewnątrz

Przewody zewnętrzne i wewnętrzne można instalować ręcznie.

W rzeczywistości instalacja nie stwarza żadnych szczególnych trudności - wystarczy przestrzegać kilku prostych zasad:

• W przypadku domów prywatnych wybieramy model o mocy od 30 do 60 W / m - w strefie umiarkowanej po prostu nie jest już potrzebny.
• Oczyść rurę z brudu, kurzu i rdzy. Aby uzyskać jak najbardziej efektywny transfer ciepła, potrzebujemy, aby przewodnik ściśle pasował do metalu lub tworzywa sztucznego.

Wskazówka! Jeżeli rurociąg polimerowy jest ogrzewany, to przed zainstalowaniem elementów przewodzących ciepło rura powinna być owinięta folią. Więc ciepło będzie rozkładane bardziej równomiernie, a ryzyko topienia PVC lub polipropylenu zostanie ograniczone do minimum.

• Linię układamy wzdłuż rury (prostą lub falistą linią) lub nawijamy z niej spiralę z przyrostem do 40 cm. W przypadku modeli rezystancyjnych, w żadnym wypadku nie wolno przecinać się przewodom: bardzo szybko wybuchną w miejscu kontaktu.
• Co 20 cm mocujemy przewodnik za pomocą metalizowanej taśmy samoprzylepnej lub specjalnego opatrunku odpornego na ciepło.
• Aby zmniejszyć straty ciepła, przyklejamy kabel od góry taśmą aluminiową na bazie polimeru, po czym nakładamy go na płaszcz izolujący ciepło.

Instalacja wewnętrzna

Wewnętrzna instalacja jest nieco bardziej skomplikowana:

• Wybieramy model, którego długość odpowiada długości rozgrzewanego odcinka rury. Tutaj należy wziąć pod uwagę, że przewodnik nie powinien przechodzić przez zawory i planować instalację z tym faktem.

Wskazówka! Takie systemy mogą być stosowane tylko w rurociągach o średnicy wewnętrznej 20 mm i więcej.

• Przecinamy trójnik o odpowiednim przekroju poprzecznym w rurze w punkcie wejścia kabla.
• Dostajemy przewodnik do rury, upewniając się, że część grzewcza jest całkowicie ukryta w świetle.
• Zamocuj urządzenie w trójniku za pomocą dołączonych złączek i adapterów.
• Podłączamy grzejnik do sieci za pomocą wtyczki lub rozdzielnicy.

Jeśli zastosowano kabel samoregulujący, przebieg testowy można wykonać w dowolnej sytuacji. Jednak pożądane jest testowanie modeli rezystancyjnych i używanie ich tylko przy napełnianiu wszystkich rur wodą, w przeciwnym razie znacznie wzrasta ryzyko przegrzania.

Wniosek

Stosując przewód grzejny do rur (jak to się czasami nazywa kabel grzejny), zapobiegamy zamarzaniu wody w zimie. A to oznacza, że ​​ani zmniejszenie ciśnienia, ani podmuchy wody i ścieków nie będą dla nas straszne nawet w najsilniejszych mrozach. Możesz dowiedzieć się więcej o zasadzie działania i sposobie instalacji opisanych urządzeń w wideo w tym artykule.