Rury kanalizacyjne z tworzyw sztucznych: analiza zakresu,

Plastikowe rury kanalizacyjne dziś praktycznie wypychały inne rodzaje podobnych materiałów z rynku. W przeciwieństwie do stali, żeliwa, cementu azbestowego i ceramiki, tworzywo sztuczne jest dość łatwe w obróbce, co jest nieocenioną zaletą do samodzielnego montażu.

Poniżej opisujemy główne typy rur polimerowych, a także cechy ich zastosowania w układzie systemów kanalizacyjnych.

Przegląd materiałów

Jako surowiec do produkcji wyrobów rurowych powszechnie stosowane są trzy rodzaje polimerów - polietylen, polipropylen i polichlorek winylu.

Każdy materiał ma swoją własną charakterystykę, dlatego w tej sekcji przyjrzymy się im wystarczająco szczegółowo:

• Plastikowe rury kanalizacyjne wykonane z polichlorku winylu (PVC) zajmują jedną z najbardziej obszernych nisz w tym segmencie rynku. Niektóre mają znaczną wytrzymałość, łatwo można je podłączyć bez specjalnych urządzeń, wytrzymują intensywną ekspozycję chemiczną.
• Produkty z polipropylenu przewyższają rury kanalizacyjne PVC pod względem wytrzymałości i trwałości. Jednak ich właściwości mechaniczne dla ścieków w większości przypadków są zbędne: system odwadniający po prostu nie wyczuwa obciążeń, dla których zaprojektowano polipropylen. Ponadto, łącznik rurowy jest zwykle wykonywany za pomocą specjalnych urządzeń do zgrzewania termoplastycznego, co również utrudnia instalację.

• Wyroby polietylenowe mogą być również wykorzystywane do układania systemów kanalizacyjnych. Charakteryzują się wysoką odpornością chemiczną, elastycznością i rozbudowaną nomenklaturą. Porównawcze charakterystyki różnych rodzajów rur z polietylenu podano w poniższej tabeli.

Oczywiście, ponieważ istnieje wiele rodzajów - charakterystyki rur kanalizacyjnych z tworzyw sztucznych również będą się różnić. Jednakże, w celu zorganizowania odprowadzania wody w prywatnym domu lub instalacji przewodów rurowych w mieszkaniu, prawie wszystkie wymienione odmiany są odpowiednie, dlatego w większości przypadków decydującym czynnikiem przy wyborze jest przystępna cena.

Zwróć uwagę! Jeśli pozwalają na to finanse, lepiej wybrać produkty od zagranicznych producentów "z nazwą", takie jak OSTENDORF lub REHAU. Jednak produkty od firm krajowych POLITEK, POLITRON itp. również dość konkurencyjny.

 Funkcje aplikacji

Zalety i wady

Popularność tych produktów wynika z imponującej listy ich zalet.

Spośród nich przede wszystkim należy podkreślić:

• Łatwy w obsłudze i instalacji ręcznie. Plastik, z którego wykonane są rury, można łatwo ciąć zwykłymi narzędziami, a do połączenia używa się specjalnego kleju lub spawania (więcej szczegółów w następnym rozdziale).

• Lekka waga. Rurociąg ma minimalne obciążenie konstrukcji wsporczych, co jest istotne przy wyposażaniu systemów odprowadzania wody w budynkach szkieletowych. W tym przypadku wytrzymałość produktu będzie wystarczająca, nawet w przypadku montażu pod podłogą pod ziemią lub w grubości podłogi.
• Wysoka odporność na wpływy zewnętrzne, przede wszystkim chemiczne. Do produkcji wyrobów rurowych stosuje się maksymalne polimery obojętne, które nie są niszczone ani rozkładane, nawet po dłuższym kontakcie z wodą z kałem.

Zwróć uwagę! W przeciwieństwie do rur metalowych, rury z tworzyw sztucznych nie wymagają ułożenia ochrony katodowej, ponieważ nie ulegają korozji elektrochemicznej.

• Szeroki zakres. Według GOST rury kanalizacyjne produkowane są w średnicach od 40 do 110 mm (zewnętrzne do 160 mm), jednak obecnie na rynku dostępnych jest wiele niestandardowych modeli. Ponadto większość producentów do każdej średnicy rury wytwarza pełny zestaw złączek do łączenia i formowania przewodów.

• Ważnym czynnikiem jest również cena.. Dowiedziawszy się, ile kosztuje plastikowe kanalizacja (od 120 rubli za metr liniowy o średnicy 110 mm), wielu ostatecznie decyduje się na ten materiał. Dla porównania podobny produkt wykonany z żeliwa kosztuje około 1000-1 500 rubli.

Wskazówki dotyczące instalacji

Aby rury polimerowe do ścieków mogły służyć tak długo, jak to możliwe (do 50 lat), muszą być prawidłowo zainstalowane. Tutaj instrukcja przewiduje trzy możliwe sposoby połączenia, a poniżej opiszemy je szczegółowo.

Pierwsza metoda łączenia elementów jest najprostsza: wkładamy koniec jednej rury do gniazda innego, a szczegóły są ustalone ze względu na elastyczność mankietu wewnętrznego. Ta technologia jest najmniej czasochłonna, jednak niezawodność połączenia stawu pozostaje wiele do życzenia: gdy rury są zdeformowane lub gumowe uszczelki wysychają, może wystąpić przeciek.

Rury PCV można montować za pomocą klejenia.

Odbywa się to w ten sposób:

• Odcinamy detale zgodnie z wymaganym rozmiarem.
• Ostrożnie wyczyść linię cięcia, upewniając się, że nie ma zadziorów na zewnątrz i wewnątrz.
• Miejsca klejone są piaskowane i odtłuszczone.
• Naklejamy specjalny klej na powierzchnię gniazda i na wewnętrzną stronę gniazda.
• Wkładamy części do siebie, upewniając się, że nadmiar kleju wystaje na złącze wzdłuż całego obwodu.
• Od góry myjemy połączenie szczotką, równomiernie rozprowadzając wystający klej i tworząc dodatkowy kontur ochronny.

Dla najczęściej stosowanych spoiw polipropylenowych:

• Przeciąć rurę, którą umieściliśmy na dyszach specjalnej lutownicy.
• Włącz urządzenie, podgrzewając materiał, aż zmięknie.
• Łączymy rury bez rotacji i naprawiamy je na 30-40 sekund. W tym czasie polipropylen będzie miał czas na schłodzenie, a w miejscu zetknięcia powstanie szczelna spoina.

Zwróć uwagę! Połączenie takie będzie trwało, dlatego przed rozpoczęciem prac należy dokładnie rozważyć konfigurację rurociągu kanalizacyjnego, a także zaprojektować wystarczającą do konserwacji liczbę luków inspekcyjnych.

Wniosek

Rury z tworzyw sztucznych do ścieków to najlepszy wybór, jeśli chcesz samodzielnie wyposażyć system odwadniający przy minimalnych kosztach finansowych. Jednocześnie jakość rurociągów będzie wystarczająca, aby nie martwić się o ich funkcjonowanie w ciągu najbliższych kilku dekad (patrz także artykuł Wymiary rur z tworzyw sztucznych do ścieków: GOST i rzeczywisty zasięg).

Film wideo w tym artykule przedstawia bardziej szczegółowo cechy tego materiału.