Rury metalowo-plastikowe lub polipropylenowe: problem wyboru

Porównanie rur polipropylenowych i metalowo-plastikowych jest prawdopodobnie przedmiotem najbardziej zażartych sporów wśród specjalistów. W rzeczywistości oba materiały charakteryzują się zarówno zaletami, jak i wadami, a zatem możliwe jest dokonanie świadomego wyboru dopiero po dokładnym rozważeniu i tylko w określonej sytuacji.

Tak więc poniżej nie możemy jednoznacznie odpowiedzieć na pytanie, które rury są lepsze - polipropylen lub metal-plastik, ale na pewno dostarczymy informacji do niezależnej analizy!

Polipropylen

Funkcje konstrukcyjne

Aby rozsądnie zdecydować, czy jest lepiej - rury polipropylenowe czy metalowo-plastikowe - należy dokładnie przestudiować cechy obu odmian.

Tak zrobimy i najpierw rozważymy produkty z polipropylenu:

• Polipropylen jest substancją syntetyczną, która jest szeroko stosowana do wytwarzania wyrobów rurowych. Rury wykonane z polipropylenu charakteryzują się dużą elastycznością, odpornością na atak chemiczny, łatwością obróbki itp.
• Maksymalny czas życia wynosi 50 lat, górny limit ciśnienia roboczego wynosi -25 atmosfer.
• Elastyczność ścianek rur nie tylko ułatwia instalację, ale jest także poważną zaletą przy układaniu w nieogrzewanych pomieszczeniach: zmniejsza się ryzyko pęknięcia podczas formowania bloku lodowego.

• Części zarówno wzmocnionego, jak i niezbrojonego propylenu można wykorzystać do produkcji systemów hydraulicznych i drenażowych. Pierwsza opcja jest bardziej niezawodna, ponieważ klatka wzmacniająca zamknięta w ściankach rury zachowuje kształt i zmniejsza deformacje termiczne. Jednocześnie w niektórych przypadkach można również stosować odmiany bez wzmocnienia, zwłaszcza, że ​​ich cena jest znacznie niższa.

Zwróć uwagę! Rury PPL charakteryzują się znacznym wzrostem długości podczas podgrzewania: o 100⁰C wynosi około 150 mm na 10 m. Zastosowanie wzmocnienia z włókna szklanego pozwala zmniejszyć tę liczbę o 8-10 razy, a zbrojenie folii - 4-6 razy.

• Główna część rynku takich produktów zajmują produkty producentów czeskich i tureckich. Jakość części europejskich jest nieco wyższa, jednak jeśli kupisz materiały do ​​układania rurociągu w prywatnym domu (czyli tam, gdzie nie będą występowały ekstremalne obciążenia), możesz bezpiecznie zabrać "Turka" w celu zaoszczędzenia.

Technologia montażu

Wymiana rur metalowych na polipropylen może odbywać się niezależnie. Aby to zrobić, musimy jednak opanować technikę spawania plastikowych okuć i zakupić (lub wynająć) specjalną lutownicę.

Podłącz rury własnymi rękami jest dość proste:

• Dobieramy rurę i dopasowujemy pożądaną średnicę.
• Usuwamy fazę z krawędzi rury. Jeśli do układania przewodów używane są produkty wzmocnione, my czyszczymy folię w miejscu kontaktu, ponieważ zakłóci to połączenie.
• Umieszczamy dysze na lutownicy, których wielkość odpowiada rozmiarowi połączonych elementów.
• Układamy rury na dyszach i włączamy urządzenie. Czas nagrzewania zależy od mocy urządzenia i grubości ściany: ważne jest, aby nie przegrzać półwyrobów, aby nie utraciły kształtu.

• Gdy tworzywo sztuczne zostanie podgrzane do stanu płynności, usuń rury z dysz i włóż dyszę do złączki. Łączymy części, wciskając jeden w drugi bez obrotu, i pozostawiamy aż stopiony materiał stwardnieje.

W związku z tym zajmuje to tylko kilka minut, aby utworzyć jedno połączenie, co znacznie skraca czas potrzebny do zainstalowania systemu.

Metalowe tworzywo sztuczne

Struktura rury

Różnica między rurami metalowymi i rurami polipropylenowymi polega na tym, że ten rodzaj produktu ściennego ma konstrukcję wielowarstwową:

• Górną warstwą jest usieciowany polietylen (trwały, odporny chemicznie polimer).
• Dalej jest warstwa substancji klejącej.
• Następnie - folia aluminiowa.
• Kolejna warstwa przyczepności.
• I wewnętrzny rękaw ze zszytego polietylenu.

Ze względu na tę strukturę, rura jest dość stabilna, ściany nie są zdeformowane i nie ogrzewają się dobrze, a elementy z tworzywa sztucznego mają minimalną podatność na korozję. Jednocześnie produkty o małych średnicach są łatwo zginane, co ułatwia montaż i regulację wielkości.

Jednak pod względem trwałości i trwałości produkty te są nieco gorsze od polipropylenu: są zaprojektowane na maksymalnie 25 lat pracy i przy ciśnieniach nie wyższych niż 16 atmosfer.

Metody połączenia

Instrukcja montażu rury metalowo-plastikowej umożliwia kilka metod łączenia (patrz również artykuł Używanie aparatu do spawania rur polipropylenowych).

W tym celu stosowane są albo struktury zaciskane albo złączki zaciskowe.

• Złączka zaciskowa jest stosowana tam, gdzie konieczne jest podłączenie do systemu rury bez gwintu.. W tym przypadku dysza jest wkładana do złączki, wewnątrz której umieszczony jest pierścieniowy wkładkowo-kraker, a następnie mocowana za pomocą nakrętki nasadkowej. Skręcając nakrętkę wciskamy rurkę w odpowiednie miejsce, a krakers zaciska ją wewnątrz z wystarczającą siłą.

Zwróć uwagę! Główną wadą tego połączenia jest to, że przy odpowiednim wysiłku rurę można po prostu wyciągnąć. Ryzyko takiego rozwoju powinno zostać zminimalizowane poprzez zamocowanie komunikacji na ścianach za pomocą specjalnych zacisków na kotwach.

• Złączki prasowe działają nieco inaczej.. Wkładamy część do sekcji rur, instalujemy wszystkie niezbędne uszczelki, a następnie kompresujemy konstrukcję za pomocą specjalnych szczypiec. Takie mocowanie jest bardziej niezawodne w porównaniu z poprzednią technologią, wymaga jednak użycia specjalnego narzędzia.

Wytyczne wyboru

Ostatecznie można zdecydować, które rury są lepsze - rury polipropylenowe lub rury metalowo-plastikowe, dopiero po analizie porównawczej.

A więc:

• Jeśli wybierzesz życie i niezawodność, niekwestionowanym liderem będzie polipropylen. Jednak rury MP będą również działać przez długi czas, więc do użytku prywatnego rozróżnienie to można uznać za nieistotne.
• Siła połączenia ponownie dla produktów z propylenu. Podczas lutowania tworzywa sztucznego tworzy się monolityczna struktura, a łączniki stosowane do rur metalowo-plastikowych nie mogą się poszczycić solidnym marginesem bezpieczeństwa.
• Ponadto, po pewnym czasie orzechy czapeczki mają tendencję do osłabiania, tak że muszą sięgać. Główna niedogodność zostanie spowodowana przez tych mistrzów, którzy planują ukrytą instalację: naprzeciwko każdego połączenia będą musieli wykonać oddzielną klapę rewizyjną.

Zwróć uwagę! Z drugiej strony, zgrzewanie elementów powoduje, że cały system nie jest możliwy do oddzielenia, dlatego w celu przeprowadzenia napraw konieczne jest przecięcie rur, a następnie ich odbudowanie i spawanie.

• Inną wadą struktur zaciskających i złączek zaciskowych jest zwężenie światła przewodu. Jeśli dla polipropylenu wewnętrzny odcinek rury wejściowej na połączeniu wynosi około 14-15 mm, to dla MP - 8-9 mm. W związku z tym ciśnienie się zmieni.
• Dodatkowym atutem metalu-plastiku będzie jego elastyczność: kolana i kolana systemu można wykonać za pomocą wewnętrznego giętarki do rur, nie naruszając integralności konturu. Ale z polipropylenem, więc nie uczyć się od, i dla każdego oddziału z sekcji bezpośredniej trzeba zastosować odpowiednie dopasowanie, tak, że cena ostatecznie wzrośnie całkiem znacząco.

• Jeśli chodzi o złożoność instalacji, wszystko zależy od preferencji: ktoś lepiej radzi sobie z lutownicą, a dla kogoś instalacja zagniatania nie jest trudna.

Wniosek

Podsumowując wszystkie argumenty w artykule o tym, która rura jest lepsza - polipropylen lub metal-plastik, można stwierdzić, że oba materiały mają niewątpliwe zalety. Jednak produkty metal-polimer są wciąż gorsze od propylenu pod względem niezawodności i trwałości, a przy praktycznie równoważnych kosztach (wyposażenie wymaga więcej, ale są one tańsze), często wybierany jest wybór na korzyść tworzywa sztucznego na stałych połączeniach.

Jeśli chcesz bardziej szczegółowo zapoznać się z cechami wyżej wymienionych technologii i materiałów, zalecamy uważne przestudiowanie wideo w tym artykule.