Odwodnienia na glebach gliniastych

Nie wszystkie gleby na obszarach podmiejskich są dobrze przepuszczalne. Jest to szczególnie prawdziwe w przypadku gleb gliniastych. Z tego powodu rośliny nie czują się dobrze i nie rozwijają się prawidłowo. Aby rozwiązać ten problem, potrzebujesz obszaru drenażowego. Zanim zrobisz drenaż obszaru na glebach glinianych własnymi rękami, zalecamy przeczytanie tego artykułu.

Cechy obszaru gliny

Obszar gliny zwykle charakteryzuje się nadmiarem wilgoci. Obecność nadmiaru wody prowadzi do tego, że korzenie roślin nie otrzymują wymaganej ilości powietrza. W rezultacie następuje proces głodzenia tlenu, rośliny przestają się normalnie rozwijać i ostatecznie umierają. Dotyczy to zwłaszcza trawiastych trawników, cierpiących nie tylko z powodu nadmiaru wilgoci, ale także z powodu gęstej murawy, która nie poluzowuje się ani nie orać. Dlatego gęsta warstwa wierzchnia zapobiega również pełnemu nasyceniu roślinności powietrzem.

Wskazówka! W zależności od preferencji tworzą trawnik lub sadzą różne rośliny. Aby zrealizować plany związane z glebą ilastą, najpierw trzeba zorganizować system odwadniający. Dzięki niej strona może być wykorzystana natychmiast po zakończeniu sezonu zimowego i zniknięciu pokrywy śnieżnej.

Jeśli obszar podmiejski nie różni się dużym rozmiarem, projekt niekoniecznie wykonuje obliczenia. Najważniejsze jest uwzględnienie podstawowych parametrów systemu odwadniającego. Wszystkie dane odnoszące się do drenów można zaliczyć do nich - jest to nachylenie, głębokość występowania, położenie planu, odległość między rzędami, a także urządzenie studzienek i części. Obszar podmiejski nie zawsze jest płaski, więc jeśli istnieje niewielkie nachylenie powierzchni ziemi, należy go użyć.  

Użycie cech obszaru reliefu

Jeśli porównamy obszary płaskie i pochyłe, należy zauważyć, że praca z tym ostatnim jest znacznie łatwiejsza. Ponadto w tym przypadku przy budowie systemu odwadniania koszty pracy są znacznie mniejsze. Najważniejsze jest, aby otworzyć drenaż dobrze z zamkniętym. 

Otwarte lub powierzchniowe odwadnianie jest tworzone przy użyciu otwartych górnych rowów. Będzie to skuteczne w przypadku organizacji odpływu wody w ciepłym okresie roku, w którym okresowo spada obfite opady, w wyniku czego wzrasta poziom wód gruntowych. Taki drenaż jest również potrzebny w zimie. Na wielu szerokościach w okresie zimowym występują częste odwilże, podczas których zamarznięta ziemia nie pochłania wilgoci, a usuwanie wody z powierzchni ziemi jest już konieczne.

Przy urządzeniu drenażu otwartego w takich przypadkach używana jest specjalna płytka, która dzięki niewielkiemu spadkowi usuwa wodę. Dzięki takiemu systemowi woda z dachu budynków i asfaltu wchodzi do zamkniętego systemu odwadniającego, który jest głównym. 

Zamknięte drenaże działają w następujący sposób: woda wypływająca z powierzchni przechodzi przez podziemną komunikację w postaci rur.

Wskazówka! Ponieważ gleba gliniasta jest ciężka i gęsta, aby poprawić jej właściwości odwadniające, gleba musi być dobrze rozluźniona. Podczas układania drenów należy omijać miejsca przeznaczone do przejazdu pojazdów.

Zamknięty system drenażowy

• Przed rozpoczęciem układania zamkniętego systemu odwadniającego należy zdecydować o wyborze poboru wody. W jego roli może być naturalny staw lub sztuczny rów, położony w pobliżu drogi. Jeśli ich nie ma, problem można rozwiązać na kilka sposobów, które trzeba będzie wdrożyć niezależnie. Istnieje kilka opcji organizowania odpływu wody. Możesz stworzyć sztuczny staw w postaci stawu. Jest w porządku, jeśli będzie przypominał mały teren podmokły. Możesz także wykopać głęboki rów poza granicami swojej działki, a to wydarzenie powinno być skoordynowane z sąsiadami w przyjazny sposób. Na koniec można wykopać małe studnie z pionowymi ścianami, z których, jeśli to konieczne, okresowo pompować wodę z pomp. W przypadku jednostek można zapewnić automatyczny tryb pompowania. 
• Rowy wykopują wzdłuż konturu działki, której głębokość i szerokość nie powinna przekraczać odpowiednio 1,2 i 0,4 m. Rury do zbierania wody umieszczane są w tych kanałach, które można nazwać głównymi, i powinny one sięgać do wlotu wody. Do układania w kanałach tulejowych najlepiej nadają się rury o średnicy O110 mm. Głębokość głównych rurociągów w stosunku do odgałęzień odwadniających powinna być nieco większa. Zgodnie z literaturą regulacyjną i techniczną rurociągi odwadniające należy umieścić nie bliżej niż 0,5 m od ogrodzenia i 1 m od niewidocznej części budynku. 
• Woda jest najpierw zbierana w rowach odwadniających, po czym wchodzi do głównych kanałów. Na miejscu konieczne jest utworzenie sieci wykopów o głębokości i szerokości odpowiednio 1,2 i 0,35 m, w których konieczne jest umieszczenie odgałęzień rury odwadniającej. Podczas tworzenia sieci wykopów małe kanały są rozmieszczone pod nachyleniem 5 cm na 1 m. Przy takim urządzeniu odwadniającym system będzie działał normalnie. Mniejsze nachylenie nie jest mile widziane, ponieważ natężenie przepływu wody zmniejszy się, co doprowadzi do stagnacji w określonym obszarze. W obszarze gliny odpływy od siebie powinny znajdować się w odległości około 10 m. 

• Po utworzeniu sieci wykopów na miejscu, należy ją pozostawić otwartą i sprawdzić, czy działa. Do testowania najlepszą opcją są obfite opady. Jeśli nie masz szczęścia z pogodą, musisz wprowadzić wodę do rowu w rowach, jednocześnie monitorując natężenie przepływu i obecność stagnacji w niektórych obszarach. Jeśli pojawią się problemy, musisz popracować nad dopasowaniem jednego parametru lub innego - aby zwiększyć natężenie przepływu, musisz zmienić rury dla produktów o większej średnicy lub zwiększyć nachylenie. Inna możliwość jest możliwa - aby sieć drenażowa była bardziej gęsta.  
• Jeśli testy zakończą się pomyślnie, rury drenażowe zostaną zamknięte. Odbywa się to za pomocą geowłóknin, przez które woda dobrze się przesącza, ale nie jest częścią ziemi. Zamiast geowłókniny można stosować specjalne filtry objętościowe, które dobrze się sprawdzają w drenażu ciężkich gleb gliniastych. Nie pozwalają one na zamulenie rur i są wykonane z organicznych materiałów o porowatej strukturze. Należą do nich torf lub włókna kokosowe i słoma żytnia.
• Rury układane są precyzyjnie na głównych kanałach. Najbardziej praktyczne do drenażu rur z tworzyw sztucznych O 63 mm z pofałdowaną powierzchnią.
• Połączenie perforowanych rur odbywa się za pomocą trójników lub krzyżyków.

• Otwarte końce rur są również owinięte w geowłókniny, które są przymocowane drutem.
• Następnie rury są wypełnione materiałem, przez który woda dobrze się przesącza. Jest to głównie gruz i piasek. Warstwa zasypki u góry i z boku musi wynosić co najmniej 0,15 m.
• Powstały "placek" zawijany jest na krawędziach geowłókniny i pokryty piaskiem.

Dzięki otwartemu i zamkniętym drenażom gliniastych gleb można całkowicie pozbyć się nadmiaru wilgoci w strefie podmiejskiej.

Wideo

W tym wideo dowiesz się, jak osuszyć glebę w pobliżu domu i ogrodu: