Zewnętrzne sieci kanalizacyjne: wymagania strukturalne i

Jak system odpadowy działa poza domem? Jakie materiały są wykorzystywane do jego budowy? Czy są jakieś kody budowlane dla zewnętrznych sieci kanalizacyjnych? Spróbujmy to rozgryźć.

Urządzenie: prawie skomplikowane

Najpierw sprawdźmy, jak wszystko działa.

Po opuszczeniu kanalizacji w domu płynne wycieki dostają się do studni. Typowy schemat łączenia ścian studni z uwolnieniem jest niezwykle prosty: rura przechodzi przez otwór w pierścieniu z betonu zbrojonego; wejście jest uszczelnione zaprawą cementowo-piaskową.

Dno studni to betonowa taca, która kieruje dreny do rury łączącej między studniami. Z reguły liczba odwiertów odpowiada liczbie wejść do budynku mieszkalnego. Kierunek ruchu ścieków dobierany jest z uwzględnieniem ukształtowania terenu.

Captain Obviousness sugeruje: w przypadku braku nachylenia lub potrzeby wymuszania drenów w celu przemieszczania się w kierunku wzniesienia terenu, ruch drenów można osiągnąć zmieniając głębokość studzienek. Ponadto w niektórych przypadkach ścieki są naciskane; Pompy do fekaliów odpowiadają za odzyskiwanie ścieków.

W miarę przepływu ścieków wzrasta średnica rur łączących studzienki. Wszystkie zrzuty dzielnicy lub kilku dzielnic miasta są połączone w kolektorze - Największej Rurce, która przenosi zawartość do oczyszczalni. Tam ścieki są filtrowane, dezynfekowane i odprowadzane do ulgi lub do dowolnego lokalnego zbiornika wodnego.

Jakie materiały są wykorzystywane do budowy różnych urządzeń kanalizacyjnych?

• Tradycyjny materiał na ściany studni - czerwonej cegły ceramicznej - około pół wieku temu zastąpiono żelbetowe pierścienie; teraz stopniowo zastępowane są studniami polietylenowymi i polipropylenowymi.
• Rury wykonane są z żeliwa i tworzyw sztucznych - polietylenu, polipropylenu i polichlorku winylu. Cement azbestowy, ceramika i żelbet są rzadziej stosowane.
• Rury żelbetowe i ceramiczne służą do budowy kolektorów. Oprócz nich w wielu miastach można znaleźć kolekcjonerów z ceglanymi łukami i monolitycznymi konstrukcjami żelbetowymi.

Wymagania prawne

Musimy przestudiować dwa dokumenty, które są bezpośrednio związane z interesującymi nas tematami.

1. SNiP na zewnętrznych sieciach wodociągowych i kanalizacyjnych ma numer 3.05.04-85 i został oddany do użytku w 1986 roku.
2. Ponadto układanie zewnętrznych sieci kanalizacyjnych reguluje zbiór zasad SP 32.13330.2012. Jest on zadeklarowany jako zaktualizowana wersja SNiP 2.04.03-85 wydana równocześnie z poprzednią.

Wybierzmy kluczowe punkty z tekstu.

SNiP 3.05.04-85

Układanie zewnętrznych sieci wodociągowych i kanalizacyjnych za pomocą rur w kształcie dzwonów na terenie o nachyleniu odbywa się z ich ustawieniem w górę zbocza gniazda.

Prostość sekcji ściekowej między studzienkami sprawdzana jest lustrem dla prześwitu. Tolerancja pozioma wynosi nie więcej niż ćwierć średnicy lub nie więcej niż 5 cm z każdej strony; odchylenia pionowe są niedozwolone. Kontrola każdej sekcji odbywa się dwukrotnie - przed i po zasypaniu rurociągu.

Odchylenie górnej części rury kanalizacyjnej od pozycji projektowej nie może przekraczać 30 milimetrów, niezależnie od długości terenu.

Łączniki rurowe są wyśrodkowane podczas układania, dzięki czemu szerokość szczeliny jest stała.

Podczas przerw w układaniu, końce rur są stłumione.

Złącza z uszczelkami gniazdowymi nie mogą być połączone zamrożone.

Rury żeliwne

Połączenia kołnierzowe z żeliwa są uszczelnione kabiną (smołowanym lub bitumizowanym). Pożądane jest zabezpieczenie uszczelki za pomocą zamka z cementu azbestowego. Ponadto dopuszczalne są szczeliwa i gumowe pierścienie uszczelniające.

Głębokość osadzenia gniazda jest regulowana przez dokument.

Rury cementowe azbestowe

Wielkość szczeliny między końcami połączonych rur wynosi:

• O średnicy do 300 mm - 5 mm.
• O średnicy powyżej 300 mm - 10 mm.

Przed podłączeniem łącznika rur kanalizacyjnych należy wykonać znak wskazujący początkową i roboczą pozycję sprzęgła.

Połączenia odcinków azbestowo-cementowych z żeliwnym wykonano za pomocą łączników żeliwnych.

Rury betonowe i żelbetowe

Używane są głównie do kanalizacji deszczowych.

Wielkość szczeliny między powierzchnią czołową a powierzchnią oporową przy połączeniu gniazdowym wynosi:

• Do ścieków ciśnieniowych o średnicy do metra - 12-15 mm, powyżej metra - 18-22.
• Do ścieków o swobodnym przepływie o średnicy 700 mm - 8-12 mm, powyżej 700 mm - 18-22.
• Do łączenia szwów - do 25 mm bez względu na średnicę.
• Metody uszczelniania połączeń są podobne do opisanych dla rur żeliwnych - z jedną poprawką: zaleca się stosowanie tylko szczeliwa wielosiarczkowego. Głębokość osadzania jest również uregulowana w tym przypadku:

Uwaga: w przypadku rur spustowych gniazdo może być całkowicie uszczelnione cementem klasy B7.5. Podczas przygotowywania roztworu własnymi rękami, za 1 część cementu pobierane są 5,24 części piasku.

Ceramika

Szczelina między końcami o średnicy do 300 mm wynosi 5-7 mm, o dużych średnicach - 8-10.

Do uszczelnienia gniazd można używać:

• Znany nam już kabin z zamkiem z zaprawy cementowej klasy B7.5.
• Asfalt asfaltowy (w temperaturach ścieków nie wyższych niż 40 ° C).
• Szczeliwa wielosiarczkowe.

Instrukcja wyboru głębokości uszczelki znajduje się tutaj:

Tworzywa sztuczne

W ostatnich latach plastikowe systemy kanalizacyjne znacznie zmusiły konkurencyjne rozwiązania, by zrobić miejsce. Głównym powodem jego popularności jest cena: powiedzmy, rury PVC są tańsze niż żeliwne 3-5 razy.

Instrukcja montażu w SNiP odnosi się do rur wykonanych z polietylenu i polichlorku winylu.

• Połączenia rurociągów z polietylenu wykonywane są metodą zgrzewania stykowego lub gniazda. Jednocześnie nie można łączyć różnych rodzajów polietylenu (HDPE i LDPE).

• Budowa zewnętrznych sieci wodociągowych i kanalizacyjnych za pomocą rur i kształtek polietylenowych może odbywać się w temperaturach nie niższych niż +10 C. Na zimno spawanie przeprowadza się w ogrzewanym pomieszczeniu (na przykład w ruchomym namiocie z opalanym olejem napędowym).
• Miejsce spawania należy chronić przed kurzem i kontaktem ze śniegiem lub deszczem.
• Rury PCV połączone klejem lub za pomocą gumowych uszczelek. Do klejenia kleju gipk-127. Miejsce klejenia nie powinno być poddawane obciążeniom mechanicznym przez 15 minut; testy hydrauliczne są przeprowadzane nie wcześniej niż jeden dzień.

Ważny punkt: temperatura, w której wykonywane jest wiązanie, jest również ograniczona. Powinien wynosić +5 - +35 stopni.

Testy

W jaki sposób testowane są zewnętrzne sieci wodociągowe i kanalizacyjne?

Rurociągi ciśnieniowe są testowane hydraulicznie przez pompowanie wody. Jeżeli jednak występują trudności techniczne z jej złożeniem, niektóre rurociągi mogą być badane drogą powietrzną.

W jakich przypadkach dopuszczalne są badania pneumatyczne?

• Przy ciśnieniu roboczym z azbestocementu, żelbetu i żeliwnych rurociągów do 5 atmosfer.

• Przy ciśnieniu roboczym podziemnych rur stalowych do 16 atmosfer, nad ziemią - do 3. Najdrobniejszym wyjątkiem jest układanie ścieków za pomocą rur stalowych.

Odniesienie: nadciśnienie 1 atmosfery (1 kg / cm2) podnosi kolumnę wody do wysokości 10 metrów. W ten sposób powietrze można przetestować ścieki ciśnieniowe z różnicą wysokości do 50 metrów.

Testy przeprowadzane są w dwóch etapach:

1. Po połączeniu wszystkich stawów i częściowym wypełnieniu gleby (do połowy średnicy pionowej). W związku z tym muszą być dostępne do wglądu.
2. Po ostatecznym zasypaniu przeprowadzany jest wielokrotny test - już w obecności klienta i przedstawicieli organizacji operacyjnej.

Co z rurociągami bezciśnieniowymi, które w większości zawierają ścieki?

Jeśli uproszczenie formulacji podanych w dokumencie, test szczelności może być przeprowadzony na dwa sposoby:

1. Przy niskim poziomie wód gruntowych (na glebach suchych) rurociąg jest wypełniony wodą. Jego poziom nie powinien spaść podczas testu.
2. Natomiast w przypadku dużych wód gruntowych brak wody w rurach wskaże na szczelność.

Jak uzgodniono z klientem, testowanie rurociągu może być selektywne.

SP 32.13330.2012

Jakie wymagania musi spełniać zewnętrzna sieć kanalizacyjna zgodnie z SP 32.13330.2012?

Projektując system kanalizacyjny, należy rozważyć możliwość wykorzystania oczyszczonych ścieków do zaopatrzenia w wodę produkcji i nawadniania terenów rolniczych lub krajobrazu.

Łącząc się z siecią kanalizacyjną przedsiębiorstw znajdujących się poza ich terytorium, budowane są studzienki kontrolne.

W niektórych przypadkach konieczne jest zapewnienie instalacji licznika odpadów:

• Jeśli przedsiębiorstwo nie ma scentralizowanego zaopatrzenia w wodę lub jest zaopatrywane w wodę z kilku źródeł;

• Jeśli proces produkcji implikuje brak równowagi między zużyciem wody a zrzutem większym niż pięć procent.

Dopuszcza się łączenie ścieków kilku przedsiębiorstw, ale dopiero po przejściu przez odwierty kontrolne.

Stopień oczyszczenia ścieków regulują służby miejskie. W przypadku niezgodności ścieków z tymi wymaganiami, prace nad ich wstępnym przetwarzaniem są przypisywane przedsiębiorstwu.

Odpływy z niektórych terytoriów nie mogą być odprowadzane do kanalizacji burzowych bez uprzedniego oczyszczenia.

Lista obejmuje:

• Strefy przemysłowe przedsiębiorstw;
• Carpool;
• Stacje benzynowe;
• Plac budowy;
• Dworce autobusowe i parkingi;
• Centra handlowe;
• Magazyny.

W celu zapewnienia sprawnego działania dokumentu dotyczącego ścieków zaleca się szereg działań:

1. Powielanie źródeł energii w obszarach ciśnieniowych. Jako źródło zapasowe można wykorzystać autonomiczną elektrownię lub baterię.
2. Powielanie komunikacji i urządzenie linii obejściowych w celu rozwiązania problemu wyładowań salw.
3. Zbiorniki buforowe urządzenia, ponownie napełnione wyładowaniem salwy i wypompowane później w trybie normalnym.
4. Sekcja kanalizacji z możliwością sekcyjnej likwidacji w celu naprawy lub konserwacji.

Najmniejsze średnice rur do drenażu grawitacyjnego są określane przez obsługiwany obiekt:

Wniosek

Mamy nadzieję, że informacje i referencje prawne będą przydatne dla czytelnika. Jak zwykle, dodatkowe materiały na temat ścieków zewnętrznych można znaleźć w wideo w tym artykule. Sukcesy!