Paszport systemu wentylacyjnego: cel odbioru, forma i
Czym jest certyfikacja systemów wentylacyjnych? Jakie są wymagania dotyczące wentylacji według obowiązujących przepisów? Jaki powinien być paszport systemu wentylacyjnego dla SNiP?
Spróbujmy odpowiedzieć na te pytania.

Co to jest
Paszport systemu wentylacyjnego jest dokumentem określającym prawo do jego uruchomienia. Potwierdza, że cały cykl prac - opracowanie projektu, instalacja sprzętu i jego uruchomienie - zostały przeprowadzone w pełnej zgodności z aktualną dokumentacją regulacyjną i techniczną (patrz także artykuł "Wentylacja dachowa" jest prostym, ale ważnym krokiem w domu poprawy).
Po co to jest?
- Do oficjalnej rejestracji zakupionego sprzętu. Nawet jeśli centrala wentylacyjna lub inny element wentylacyjny zostanie zakupiony za granicą i nie posiada certyfikatu krajowego, paszport wentylacyjny poświadczy jego zgodność z aktualnymi wymaganiami.
- Argumentować twoje stanowisko w przypadku wszelkich sporów z organami nadzoru. Na przykład, w przypadku dymu budowlanego, właściciel zawsze będzie w stanie udowodnić, że przyczyna nie mogła być spowodowana niesprawnością lub niedoskonałym sprzętem wentylacyjnym.
Ważne: nawet jeśli posiadasz wszystkie certyfikaty dla sprzętu zgodnego z krajowym GOST, otrzymasz paszport jednostki wentylacyjnej tylko na podstawie zestawu testów.
Wymagania prawne
Jakie wymagania musi spełnić sam system wentylacji? Jak wyglądają jej testy? Większość informacji, którymi jesteśmy zainteresowani, można znaleźć w SNiP 3.05.01-85.
Wymagania dotyczące systemów wentylacyjnych i klimatyzacyjnych
Kanały powietrzne są instalowane zgodnie z projektem, niezależnie od tego, czy wykonawca posiada niezbędne urządzenia do prac instalacyjnych na wymaganej wysokości i przy użyciu wybranej technologii. Mówiąc prosto, wyjaśnienie, że kanał wentylacyjny został przesunięty w dół ze względu na brak rusztowania o wymaganej wysokości, nikogo nie dotyka.
Jeśli kanał powietrzny transportuje powietrze o wysokiej wilgotności, w jego dolnej części nie powinny znajdować się szwy wzdłużne. Miejsca, w których może spaść rosa, są ułożone ze spadkiem do drenażu; nachylenie powinno wynosić 1 - 1,5 cm na metr długości.

Kiedy łączenie kołnierza części uszczelki na kołnierzach może wystawać na zewnątrz, ale nie do wewnątrz. Materiał uszczelki regulowany jest w zależności od warunków temperaturowych:
Temperatura powietrza | Materiały uszczelniające |
Do 70C | Guma piankowa; kauczuk porowaty lub monolityczny (grubość 4-5 mm); polimerowa lina mastyksowa |
Ponad 70С | Przewód azbestowy; tektura azbestowa |
Ważne: jeśli warunki produkcji obejmują transport powietrza nasyconego parami kwasów, gumy lub plastiku odpornego na kwasy stosuje się jako uszczelki.
W przypadku połączeń bez przegubów lista materiałów uszczelniających jest również negocjowana w zależności od warunków:
Warunki | Obowiązujące materiały |
Temperatura do 40С | Taśma uszczelniająca Gerlen |
Temperatura do 70C z okrągłym przekrojem kanału | Mastic Buteprol |
Temperatura do 60 ° C z okrągłym przekrojem kanału | Shrink Cuffs |
Wszystkie śruby na kołnierzach muszą być dokręcone. Nakrętki znajdują się po jednej stronie kołnierza. Przy pionowym ustawieniu kołnierza ich położenie nie jest regulowane; w orientacji poziomej zaleca się umieszczenie nakrętek na spodzie.

Punkty mocowania kanałów (zawieszenia lub podpory) można umieścić:
- Ze złączem bez kołnierza i największym rozmiarem (średnica lub strona) mniejszym niż 400 mm - z maksymalnym krokiem 4 metrów.
- Ze złączem bez kołnierza i największym rozmiarem większym niż 400 mm - z przyrostem 3 metrów.
- Z przyłączem kołnierzowym i największym rozmiarem 2000 mm - o rozstawie 6 metrów. W takim przypadku zawieszenia i przedłużenia nie należy podłączać bezpośrednio do kołnierza.
- Przy pionowej orientacji kanału - w odstępach nie większych niż 4 metry.
Nuance: kiedy wysokość podłogi jest mniejsza niż 4 metry, pionowy kanał jest zamocowany w suficie. Maksymalne dopuszczalne odchylenie od pionu wynosi 2 mm na metr bieżący.
Kanały powietrzne są połączone z wentylatorami za pomocą elastycznych wkładek, z wyłączeniem przenoszenia drgań. Z reguły w tej jakości stosowane są tuleje z włókna szklanego. Wkładki wibracyjne są instalowane w ostatniej instalacji, tuż przed testami.

Podczas montażu pionowego kanału w kształcie dzwonka gniazda powinny być skierowane do góry. Do uszczelnienia gniazda używa się sznurów konopnych zaimpregnowanych roztworem azbestowo-cementowym z klejem kazeinowym. Pozostałe wnęki wypełnione są mastyksem cementu azbestowego.
Po stwardnieniu mastyksu, spoina zostaje pokryta ściereczką i pomalowana farbą olejną. Wentylatory promieniowe są przymocowane do fundamentów i podstaw antywibracyjnych za pomocą śrub kotwiących. W tym samym czasie same izolatory drgań nie są przymocowane do podłogi; ale kiedy są zainstalowane na fiksacji metalu jest konieczne.
Szczelina między ssawką wentylatora promieniowego a wirnikiem nie może przekraczać 1% średnicy koła. Wałek wentylatora promieniowego powinien być ściśle poziomy. Orientacja pionowa jest konieczna tylko dla wentylatorów zamontowanych na dachach budynków.
Podczas montażu wentylatorów silnik elektryczny i wirnik muszą być ściśle ustawione. W przypadku stosowania przekładni pasowych osie kół pasowych są montowane równolegle. Płozy silnikowe są montowane poziomo, poziomo i dotykają podstawy całej płaszczyzny.
Sprzęgła i pasy między silnikiem elektrycznym a częścią roboczą wentylatora są osłonięte osłonami ochronnymi. Zabezpieczone metalową siatką o rozmiarze oczek nie większym niż 70x70 mm i ssawką wentylatora, niepodłączoną do kanału.

Przemysłowe nagrzewnice powietrza i klimatyzatory są instalowane ściśle poziomo i montowane na gumowych uszczelkach; ich korpusy i główne zespoły są zmontowane z paskiem gumy o grubości 3-4 milimetrów. Instrukcja ma na celu zapobieganie przenoszeniu drgań na ściany budynku i inne urządzenia.
Zawory wentylacyjne powinny się otwierać i zamykać przy minimalnym wysiłku, aby można było łatwo obracać je własnymi rękami, bez dźwigni i narzędzi. W położeniu zamkniętym zawory zaworów powinny ściśle przylegać do ograniczników.
Wymagania testowe
Jak pamiętamy, certyfikacja systemów wentylacyjnych implikuje ich testowanie.
Jak są przeprowadzane?
- Projekt i stan systemów wentylacyjnych są sprawdzane pod kątem zgodności z roboczym zanurzeniem i wymaganiami opisanymi powyżej.
- Sprawdzono szczelność ukrytych obszarów kanałów powietrznych.
- Wszystkie urządzenia mające własny napęd, przepustnice i zawory są sprawdzane na biegu jałowym.
- Wentylatory są sprawdzane pod względem zgodności z zadeklarowanymi danymi paszportowymi (obroty, przepływ powietrza, wytworzone ciśnienie).

- Ocenia się efektywność wymiany powietrza jako całości i jego zgodność z projektem. Między innymi, certyfikacja wentylacji wymaga weryfikacji naturalnego obiegu powietrza.
- Poziom hałasu mierzy się w kilku punktach konstrukcyjnych pomieszczenia.

Maksymalne odchylenie od projektowanego przepływu powietrza, które nie koliduje z uzyskaniem paszportu do systemu wentylacji, może wynosić + 10%, pod warunkiem, że przepływ powietrza do pomieszczenia jest wystarczający.
Formularz
Jakie dane powinny zawierać paszport do systemu wentylacyjnego? Odpowiedź można znaleźć w dodatku 2 do tego samego SNiP 3.05.01-85.
Informacje ogólne
- Obiekt i jego lokalizacja.
- Cel systemu wentylacji i umiejscowienie urządzenia.
Charakterystyka sprzętu
Dla fanów są wskazani:
- Wpisz
- Średnica wirnika.
- Przepływ powietrza.
- Całkowite ciśnienie
- Częstotliwość rotacji
- Dla urządzeń z napędem pasowym - średnica koła pasowego.
Dla silników elektrycznych:
- Wpisz
- Moc.
- Częstotliwość rotacji
- Rodzaj transmisji.
- Średnica koła pasowego (jeśli jest dostępna).
Do urządzeń grzewczych i klimatyzacyjnych:
- Wpisz
- Obieg chłodziwa i powietrza.
- Rodzaj płynu chłodzącego.
- Wyniki badań wymienników ciepła dla ciśnienia roboczego

Dla filtrów:
- Przepływ powietrza.
- Procent przechwytywania.
- Odporność na przepływ powietrza.
Do nawilżaczy:
- Wpisz
- Przepływ powietrza.
- Ciśnienie przed opryskiwaczem.
- Częstotliwość obrotów silnika i rozpylacza wirnika.
- Rodzaj i moc.
Ponadto: wymiary odcinków kanałów, rzeczywiste zużycie powietrza i zgodność z projektem wskazano w paszporcie.

Koszt certyfikacji systemów wentylacyjnych zaczyna się od 3-4 tysięcy rubli i, z oczywistych względów, silnie zależy od złożoności systemu. Niektóre organizacje wolą oceniać swoją pracę na obszarze wentylowanego pokoju. W tym przypadku cena waha się od 50 do 100 rubli za metr kwadratowy.
Wniosek
Mamy nadzieję, że udało nam się odpowiedzieć na wszystkie pytania, które zgromadziły się w czytniku (przeczytaj także artykuł Zawór wentylacyjny - widoki i funkcje).
Jak zawsze, pewna ilość dodatkowych tematycznych informacji znajduje się w filmie w tym artykule. Sukcesy!