Plastikowa obudowa do studni - ich cechy i zasady instalacji

Jeszcze nie tak dawno temu do odwiertów użyto rur azbestocementowo-stalowych do wiercenia w dorzeczu, ale obecnie deweloperzy coraz częściej wybierają obudowy PCV, ponieważ znacznie przewyższają one istniejące analogi do ich właściwości eksploatacyjnych.

Następnie przyjrzymy się, jak rury PCV są lepsze niż produkty wykonane z innego materiału, a także zrozumiemy, w jaki sposób obudowa jest wykonana z rur z tworzyw sztucznych.

Informacje ogólne

Zazwyczaj rury wykonane są z gęstego polichlorku winylu o charakterystycznym niebieskim kolorze. Najczęściej są one dostarczane z wątkami - z jednej strony z gwintem wewnętrznym, a z drugiej - z zewnętrznymi. (Zobacz także artykuł System zaopatrzenia w wodę ze studni i studni: cechy aranżacji).

Wykonaj je w innej średnicy, która mieści się w przedziale od 80 do 225 mm. Produkcja jest regulowana przez GOST TU2248-001-84300500-2009. Grubość ścianki waha się od 7 do 20 mm i zależy od głębokości studni - im głębiej, tym grubsze powinny być ściany produktu.

Zalety

Jak już wspomniano powyżej, rury z tworzyw sztucznych mają doskonałą wydajność, w szczególności można wyróżnić następujące punkty:

• Trwałość - Wzmocnienie ścian za pomocą plastiku pozwala na długotrwałą eksploatację systemu, deklarowany okres użytkowania wynosi 50 lat.
• Tworzywo sztuczne nie podlega korozji, dlatego z czasem nie pogarsza jakości wytwarzanej wody.
• Niska cena w porównaniu do alternatyw.
• Wysoka odporność chemiczna, dzięki której można transportować nawet nisko skoncentrowane kwasy.
• Tworzywo sztuczne jest całkowicie obojętne w kontakcie z wodą, dzięki czemu produkt jest uważany za higieniczny.
• Ze względu na zmniejszoną średnicę w porównaniu do rur stalowych, prędkość wiercenia jest zwiększona.
• Niska waga i dobra wytrzymałość.
• Niski koszt prac instalacyjnych.

Wady

W produkcie nie ma wielu wad, ale one również istnieją:

• Niższa trwałość niż w przypadku alternatywnych opcji;
• Wrażliwość na naprężenia mechaniczne.

W wyniku tych niedogodności produkt może być stosowany tylko do odwiertów, których głębokość nie przekracza 50-60 metrów, pod warunkiem, że na całej głębokości wiercenia nie ma nasyconych górnych warstw wodonośnych i ruchomych warstw gleby (płynów). Ponadto niedopuszczalne jest stosowanie rury z tworzywa sztucznego podczas wiercenia w dwóch kolumnach. (Zobacz także artykuł Wymiana pompy w studni własnymi rękami.)

Jak wybrać średnicę rury

Czynnikiem decydującym przy wyborze średnicy jest wydajność systemu. Im większa średnica produktu, tym większy możliwy przepływ wody. Dlatego przed dokonaniem wyboru należy określić maksymalny (szczytowy) przepływ..

Maksymalny przepływ wody powinien odpowiadać potrzebom wszystkich zużywających wodę urządzeń, pod warunkiem, że pracują jednocześnie. Na przykład jeden otwarty kran wody zużywa około 0,7 metra sześciennego wody na godzinę.

Jeśli jest kilka kranów, pralka i łazienka w domu, zużycie może wynosić około 3 metrów sześciennych. W dużym domu ta liczba może wzrosnąć do 8 metrów sześciennych.

Zwróć uwagę! Pompa zanurzeniowa o wymaganej wydajności musi swobodnie przepływać przez rurę z tworzywa sztucznego. Średnica pompy o pojemności do 3 metrów sześciennych wynosi około 75 mm, jeśli pompa ma większą moc, liczba ta może wynosić 100-105 mm.

Obliczenia przeprowadza się zgodnie z następującą zasadą:

• Na przykład średnica pompy wynosi 75 mm, grubość ścianki produktu wynosi 10 mm * 2, ponadto należy wziąć pod uwagę kilka milimetrów szczeliny. W rezultacie średnica musi wynosić co najmniej 75 + 4 + 20 = 99 mm.
• Ponieważ nie ma produktu o średnicy 99 mm, należy użyć najbliższej większej wartości, która wynosi 113 mm.

Zwróć uwagę! Gdy pompa jest zanurzona, pomiędzy nią a ściankami obudowy powinna znajdować się mała szczelina. Umożliwi to swobodne opadanie pompy do wymaganej głębokości.

Funkcje instalacji

Instrukcje instalacji są następujące:

• Przede wszystkim dokonuje się penetracji, na przykład wiertłem 140 mm na głębokość 3-5 metrów do podłoża skalnego.
• Następnie wiertło o średnicy 130 mm wierci się do głębokości warstwy wodonośnej.
• Następnie wprowadza się plastikową obudowę do studni o średnicy 125 milimetrów.
• W procesie pogłębiania jednej rury wkręca się do niej kolejną część, a więc prace są wykonywane aż do całkowitego skurczenia.

Zwróć uwagę! Połączenie gwintowane musi być dodatkowo uszczelnione. Zapewni to niezawodną ochronę przed penetracją do systemu.

Jeśli odwiert jest wykonywany własnymi rękami, należy zadbać o jego równomierność, ponieważ krzywizna może doprowadzić do uszkodzenia produktu podczas procesu instalacji. Uszkodzenie ścian obudowy również doprowadzi do obniżenia jakości wytwarzanej wody, dlatego lepiej powierzyć prace nad ukończeniem dobrze dla specjalistów, którzy posiadają wszystkie niezbędne urządzenia. (Zobacz także artykuł Jak wyposażyć studnię samodzielnie).

Wniosek

Jeżeli warunki w studni nie są sprzeczne z zastosowaniem plastikowej obudowy, a sama studnia jest wysokiej jakości, to rozwiązanie to jest najbardziej optymalne. W przeciwnym razie lepiej zwrócić uwagę na produkty wykonane z innych materiałów, na przykład ze stali lub azbestu.

Dodatkowe informacje na ten temat można znaleźć na wideo w tym artykule.