Plastikowe studnie kanalizacyjne: funkcje projektowe i

Odwierty betonowe i plastikowe do ścieków służą do zapewnienia dostępu do rurociągów w celu ich sprawdzenia, zapobieżenia i naprawy. Wybór jednej lub drugiej opcji przy projektowaniu systemu kanalizacyjnego zależy od specyfiki działania, możliwości finansowych i szeregu innych czynników.

Poniżej szczegółowo rozważamy produkty z tworzyw sztucznych, a także zwracamy uwagę na cechy ich instalacji.

Cel studni

Jak zauważyliśmy powyżej, główną funkcją każdego odwiertu jest zapewnienie dostępu do rurociągu bez wykopów.

Jednocześnie, w zależności od lokalizacji tej części, rozróżnia się następujące grupy:

• Inspekcje, są to ta sama wersja. Są instalowane na płaskich odcinkach rurociągu w określonych odstępach czasu. Główną funkcją studzienek jest umożliwienie monitorowania stanu rury i, w razie potrzeby, ustalenie lokalizacji zatoru. Etap montażu punktów kontrolnych dla autostrad o średnicy do 110 mm wynosi 20 metrów, a do 150 mm - 35-40 metrów.
• Obrotowy. Jak sama nazwa wskazuje, są zamontowane w obszarach, w których rura kanalizacyjna się obraca. Bez nich nie da się obejść, ponieważ na zakrętach prędkość przepływu spada, a ryzyko korka zwiększa się.
• Nodal. Podaj skrzyżowanie kilku autostrad. Najczęściej stosowane w przemyśle, ponieważ w budownictwie prywatnym takie sytuacje są rzadkością.
• Delta. Służy do projektowania połączenia dwóch rur, które są umieszczone na różnych wysokościach.

Zwróć uwagę! Aby zaoszczędzić, trzeba wyposażyć systemy wielofunkcyjne, łącząc na przykład punkt zwrotny z miejscem rewizji. W takim przypadku całkowity koszt systemu będzie nieco niższy.

Zgodnie z dokumentami regulacyjnymi, takie struktury muszą być zainstalowane:

• Na odcinkach zakrętu.
• Przy połączeniu kilku rur lub w miejscu łączenia rury z głównym.
• W miejscu zmiany średnicy lub nachylenia rury.

Jak widać, zakres zastosowania tych części jest dość szeroki. Poniżej postaramy się zrozumieć wszystkie niuanse ich projektu.

Produkty z tworzyw sztucznych

Materiały

Jak wspomniano powyżej, studnie dla sieci kanalizacyjnych mogą być wykonane zarówno z betonu zbrojonego, jak iz tworzywa sztucznego. W tym samym czasie najbardziej popularne stały się produkty polimerowe.

Takie konstrukcje weszły na współczesny rynek około 20 lat temu. Do chwili obecnej zastąpiły one beton w około 40% europejskich sieci kanalizacyjnych. Mamy tę liczbę znacznie niższą (mam nadzieję na razie), ale stopniowo rośnie liczba plastikowych szybów inspekcyjnych.

Do produkcji tych części można użyć następujących materiałów syntetycznych:

• Polichlorek winylu. Różni się wysoką wytrzymałością, jednak przy silnym spadku temperatury staje się kruchy.
• Polietylen. Jest elastyczny, ale źle przenosi długie ładunki statyczne, tracąc wytrzymałość na zakrętach.
• Polipropylen. Posiada wysokie struktury operacyjne, jednak wysoka cena jest czynnikiem ograniczającym dystrybucję tych produktów.

Ponadto, stosunkowo niedawno, systemy oparte na połączonych materiałach i urządzeniach, w których rury o dużej średnicy działają jako elementy wspierające, zyskały popularność. Przykładem są studnie kanalizacyjne z rur KORSIS, których pofałdowane powłoki zapewniają doskonałą nośność.

Funkcje konstrukcyjne

Typowa studnia składa się tylko z kilku części:

• Szyja, która jest zamontowana na równi z powierzchnią ziemi. Zazwyczaj szyja jest dostarczana z elementami mocującymi do montażu klapy. (Zobacz także artykuł Zawiera właz z tworzywa sztucznego do studni).
• Mój, łączący szyję z dnem, część roboczą.
• Taca, w której połączenie jest prowadzone rurami.

Jeśli chodzi o schematy projektowe, jest ich również kilka.

Najczęściej spotykane elementy strukturalne obejmują:

• Rura teleskopowa, poruszająca się swobodnie względem wału. Korzystanie z teleskopu z siodełkiem do montażu klapy pozwala na zamontowanie studni na żądanej głębokości, ułatwiając pozycjonowanie części.
• Stożkowa część łączy tacę z wałem lub szyjką. Zastosowanie stożkowych adapterów pozwala na montowanie dużych tacek pod lukami o standardowych wymiarach.
• Korpus odwiertu może być albo stały (następnie do jego produkcji jest używana rura), albo zmontowany. Prefabrykowane konstrukcje są wykonane z pierścieni, które są uszczelnione ze sobą podczas fazy instalacji.
• Dno korytka często łączy się z kinetą - specjalnym rozdzielaczem dla kilku rur. Kinetta musi być wybrana w zależności od konfiguracji sieci kanalizacyjnej, abyśmy nie mieli wolnych połączeń.

Zalety produktu

Opisane powyżej projekty mają szereg zalet, które pozwalają im stopniowo usuwać z rynku konkretne produkty o podobnym przeznaczeniu.

• Obudowa ma dużą wytrzymałość mechaniczną.
• Ściany rur i tacek są odporne na chemicznie aktywne substancje.
• Konstrukcja szyjki, wałków i kineta umożliwia uzyskanie niemal szczelnych połączeń przy minimalnych kosztach pracy.
• Zastosowanie tworzywa jako głównego materiału, a także zastosowanie falistych rurek do produkcji elementów nośnych, pozwala na konstruowanie konstrukcji o różnych kształtach i rozmiarach.

• Stosunkowo niewielka masa produktów znacznie ułatwia instalację.

Technologia instalacji

Jeśli dokonałeś wyboru na rzecz plastiku i kupiłeś studnię, której wymiary odpowiadają twoim zadaniom, możesz zainstalować ją samodzielnie.

Algorytm działania w tym przypadku jest następujący:

• Najpierw wykopujemy dół, którego głębokość jest 30 cm wyższa niż wysokość studni.

Wskazówka! Konieczne jest wybranie głębokości, aby układane rurociągi wchodziły do ​​kinetu bez różnicy wysokości. Lepiej to zrobić na etapie projektowania całego systemu.

• Dno wykopu jest dokładnie wyrównane. Wlać warstwę piasku zmieszaną ze żwirem na wyrównanej powierzchni. Grubość warstwy po ubijaniu powinna wynosić do 20 cm.
• Wylać betonowy podkład nad poduszkę z piasku. Grubość jastrychu wynosi od 50 do 100 mm.
• Po wyschnięciu betonu instalujemy dno szybu lub tacę z kinetą. Łączymy rury z naciskiem, zapewniając szczelność wszystkich połączeń za pomocą gumowych łączników.

• Jeśli to konieczne, wykonaj przycinanie szyi do pożądanego poziomu. Z reguły materiał jest dobrze przecinany za pomocą zwykłej piły.

Wskazówka! Cięcie należy wykonać w linii środkowej wystającego żebra falistej rurki.

• Łączymy dno z pionową częścią (rurą teleskopową lub karbowaną), uszczelniając połączenie silikonem. Z góry zakładamy obręcz i pokrywę włazu. (Zobacz także artykuł Okładka z tworzywa sztucznego: jak zainstalować.)

Następnie musimy wypełnić lukę między ścianami studni a samą studnią. Zaleca się wykonanie warstwy wypełniającej warstwa po warstwie, piasku i żwiru z dodatkiem gliny.

Wniosek

Studnie kanalizacyjne wykonane z tworzywa sztucznego stanowią kompletny zamiennik tradycyjnych konstrukcji betonowych. Ponadto w wielu parametrach (trwałość, łatwość instalacji itp.) Znacznie przekraczają one systemy wykonane z żelbetowych pierścieni. Możesz szczegółowo zapoznać się z tymi produktami, oglądając wideo w tym artykule.