Ręczne wiercenie studni dla wody

Nie wszyscy właściciele obszarów podmiejskich mogą pochwalić się scentralizowanym zaopatrzeniem w wodę. Alternatywą dla scentralizowanego zaopatrzenia w wodę może być wywiercona studnia lub studnia. Ale nie zawsze głębokość warstwy wodonośnej umożliwia zbudowanie studni, a wiercenie studni pozostaje jedyną opcją do nawadniania domu. Wiercenie można zamówić od organizacji, co jest bardzo kosztowne lub można je samodzielnie wykonać. Ręczne wiercenie studni własnymi rękami jest całkiem wykonalnym zadaniem, w ten sposób można wiercić studnię o głębokości do 30 m, co w większości przypadków wystarczy do uzyskania dobrej jakości wody o wymaganym natężeniu przepływu.

Ręczne metody wiercenia

W praktyce ręcznego wiercenia studni do wody najczęściej stosowane są trzy metody wiercenia:

• kabel uderzeniowy;
• śruba;
• hydrodrilling;

Te metody wiercenia wymagają wyłącznie ludzkiego wysiłku. Dzięki tej metodzie praktycznie nie korzystają z mechanizmów, z wyjątkiem wyciągarek elektrycznych i pompy silnikowej podczas wiercenia hydraulicznego. Niektóre metody wiercenia są używane w tym samym czasie - jest to kabel uderzeniowy i ślimak, który przyspiesza proces wiercenia. Wiertarki do wszystkich metod można wykonać samodzielnie.

Ręczne wiercenie ślimakowe

Wiercenie Auger jest jedną z najczęstszych metod ręcznego wiercenia, która polega na obrotowym wierceniu za pomocą ostrza. Zniszczona rasa z twarzy jest usuwana za pomocą śruby. Tego typu ręczne wiercenie może być stosowane w miękkich skałach do budowy płytkich studni filtracyjnych do 30 metrów.

Wiertło do ręcznego wiercenia może być wykonane z improwizowanych materiałów. Możliwe jest przerobienie wiertła, z wstępnie wzmocnionymi krawędziami tnącymi, z przyspawanymi dodatkowymi metalowymi paskami, w górnej części siewnika konieczne jest spawanie złącza do mocowania wiertła do prętów. Jak pręty najczęściej używane okrągłe średnice rur metalowych? cale lub kwadratowy rozmiar 25? 25 mm. Długość odcinka żerdzi wiertniczej powinna wynosić od 2 do 4 m, przy dłuższych rurach wiertniczych niewygodnych w obsłudze. Aby połączyć pręty ze sobą, stosuje się rury o średnicy 32 mm lub 30-30 mm, w przypadku, gdy rura jest kwadratowa. Z jednej strony są one spawane do pręta, az drugiej strony są połączone z drugim prętem za pomocą połączenia sworzniowego lub śrubowego.

Aby uzyskać bardziej wydajne wiercenie, musisz wybrać właściwy bit, który jest wybierany w zależności od rodzaju gleby. Konwencjonalny świder służy do wiercenia w niestabilnych skałach, długa powłoka używana jest do zalania lub piasku nasyconego wodą, stabilna łyżka jest stosowana w stabilnych glebach, piaskach gliniastych, iłach, a łyżka cewki jest używana w gęstych glinach i żużlowych glinach. Konstrukcja wiertarki składa się ze stalowego cylindra z podłużną szczeliną, z ostrzami tnącymi przyspawanymi od dołu. Prostsza konstrukcja wiertła może być wykonana z płaskiej stali, do tego trzeba wziąć dwa kawałki taśmy stalowej o długości około 40 cm i spoinę czołową do łuku. Dolna część taśm jest spiralnie wygięta, dzięki czemu uzyskują kształt wiadra i są połączone ze sobą za pomocą spawania. Część tnąca musi być ostrzona, aby zwiększyć wytrzymałość wiertła, poddawana jest obróbce cieplnej. Wiertarki o średnicy nie większej niż 100 mm są używane do ręcznego wiercenia, w przeciwnym razie trudno będzie się obracać. Za pomocą takiego wiertła można pogłębić o 35-40 cm w jednej penetracji.

Wiercenie

Przed ręcznym wierceniem można wykopać otwór o wymiarach 1,5 × 1,5 mi głębokości do 2 m. Rozmiar może być mniejszy - wszystko zależy od rodzaju gleby. W bardzo luźnych ścianach należy zabezpieczyć ściany za pomocą płyt. Dziura kopie, aby zapobiec zrzuceniu najbardziej kruchej skały. W przyszłości w wykopanym dole zainstalowana zostanie keson. Po wszystkich pracach przygotowawczych zaczynają wiercić, można wiercić z deptaku lub z ziemi, obracając wiertło za pomocą klucza lub zacisków.

Jeżeli wiercenie odbywa się w glebiastych glebach gliniastych, a głębokość odwiertu nie przekracza 20 m, osłonę odwiertu wykonuje się po zakończeniu wiercenia. Jako rury osłonowe najczęściej stosuje się rury z polietylenu do doprowadzania wody lub rury do wiercenia z PCV. W niestabilnych glebach wiercenie wykonuje się równocześnie z obudową, wyodrębniając glebę bezpośrednio z obudowy, w takich przypadkach stosuje się stalową obudowę, ponieważ często trzeba je napędzać. Średnica wiertła podczas wiercenia z obudową powinna być kilka milimetrów mniejsza niż wewnętrzna średnica obudowy, tak aby wiertło można było łatwo wyjąć z odwiertu w celu oczyszczenia. Wraz ze wzrostem głębokości studni wzrastają rury osłonowe, łącząc je ze sobą za pomocą łączników gwintowanych.

Podczas wiercenia nie trzeba wykonywać więcej niż 5 obrotów wiertła przy jednej penetracji, w przeciwnym razie trudno będzie go uzyskać.

Gdy wiertło penetruje, trudniej będzie go obrócić, aby ułatwić proces, woda wlewa się do studni. Aby ułatwić podnoszenie wiertła z powierzchni nad otworem, zainstaluj statyw z blokiem. Musisz także stale monitorować pionowość studni, jeśli lufa odsunie się od pionu, należy ją wyrównać drewnianymi klinami, uderzając nimi między obudowę a ścianą studni.

Wiercenie trwa do momentu otwarcia warstwy wodonośnej i dokończenia maksymalnego przepływu w celu zmaksymalizowania utraty wody. Aby nie dopuścić do szlifowania odwiertu w przyszłości, ważne jest, aby przejść do poziomu wodonośnego. Ustal, że osiągnąłeś poziom wodonośny może być na wielkości piasku i jego wilgotności, im większy piasek, tym lepsza utrata wody.

Wiercenie kabli

Szersze zastosowanie w ręcznym wierceniu odwiertów zostało przeprowadzone metodą kabla perkusyjnego z użyciem zhelonki jako dłuta. Zasada wiercenia polega na zniszczeniu skały za pomocą suki, która uderzając w skałę, rozbija ją i chwyta. Obudowa może być wyposażona w zawór kulowy, zawór talerzowy i bardziej złożoną z zaworem tłokowym. Zastosowanie konkretnej konstrukcji zależy od rodzaju wydobywanej skały.

Wiercenie udarowe polega na użyciu statywu, który jest zainstalowany nad miejscem wiercenia, jego wysokość może wynosić nawet 2 metry, a czasem nawet więcej. W górnym punkcie trójnogu zainstalowany jest blok, przez który rzucany jest kabel lub lina, a do niego przymocowana jest mała rurka. Kula jest uniesiona nad dnem do wysokości około 1 mi ostro opada, operacja jest powtarzana, aż do jej pełnego napełnienia. Aby zapobiec zapadnięciu się ścian, wiercenie odbywa się równocześnie z obudową, średnica sznurka osłonowego musi być taka, aby mógł swobodnie wchodzić do skorupy. Podczas wiercenia obudowa zostaje opuszczona, a po obróceniu obudowy zostaje obciążona balastem, aby wytrącić rurę w gruncie.

Wiercenie hydrauliczne

Wiercenie hydrauliczne jest stosowane rzadziej, ponieważ ma wiele wad, z których jednym jest obecność pewnej ilości wody w obszarze, w celu wykonania odwiertu, zajmie to co najmniej 5 m³ woda, a także pompa silnikowa. Sam proces wiercenia polega na zniszczeniu skały za pomocą wiertarki i wody, która jest podawana przez pręty wiertnicze w twarz i zmywa zniszczoną skałę do góry. Samo narzędzie do wiercenia to metalowa rura, rzadziej rura PP, na końcu której spawana jest śruba (przykręcana), na górze przykręcony jest otwór 90 °, do którego podłączony jest wąż doprowadzający wodę powrotną, uchwyt jest również przymocowany u góry, za pomocą którego pręt jest obracany. Przed rozpoczęciem wiercenia dwie koparki kopią wodę powrotną. Przewód prowadzący, obracając pręt zgodnie z ruchem wskazówek zegara i przeciwnie do ruchu wskazówek zegara i stukając w dno szybu. Wiercenie odbywa się z reguły bez osłony, ponieważ błoto zapobiega zraszaniu ścian studni. Za pomocą wiercenia wodnego można wykonać odwiert o długości do 20 mi średnicy do 50 mm w miękkich skałach.

Cóż wyposażenie

Po zakończeniu wiercenia (świder, kabel uderzeniowy), metalowa obudowa z reguły jest wydobywana za pomocą podnośnika, a odwiert jest otoczony rurami z polietylenu wyposażonymi w filtr.

Jeśli odwiert jest nawiercony o średnicy 60 mm lub więcej, zanurzona pompa jest obniżana do środka, jeżeli średnica odwiertu jest mniejsza, wówczas do studni opuszcza się rura wodna z filtrem i zaworem zwrotnym na końcu. Pompa powierzchniowa jest używana jako urządzenie do podnoszenia wody, ale może być również używana, jeśli poziom dynamiczny w studni nie spadnie poniżej 9 m. Dlatego przed rozpoczęciem wiercenia należy w przybliżeniu określić poziom wód gruntowych, z których planowane jest ujęcie wody. można było skupić się na średnicy studni.

Zalecamy również przeczytanie artykułów:

• Kiedy lepiej jest wywiercić studnię na wodzie.
• Instalacja pompy w studni własnymi rękami.

Wideo

Zobacz, jak możesz samodzielnie wykonać studnię na wodzie: